Гулобӣ бо гулҳо
Маънои гулҳои садбарги гулобӣ:
Хоби гулобӣ аксар вақт бо файз, мафтуни, қадршиносӣ ва ширинӣ алоқаманданд. Худи ранги гулобӣ аксар вақт ба ҳалимӣ, шодӣ ва миннатдорӣ алоқаманд аст ва ин сифатҳо дар рамзи садбарги гулобӣ инъикос меёбанд. Инҳоянд баъзе маъноҳои маъмули марбут ба гулҳои садбарги гулобӣ:
Дар маҷмӯъ, садбарги гулобӣ паёми таъриф, миннатдорӣ, сипосгузорӣ ва шириниро дар бар мегирад, ки онҳоро барои мавридҳои гуногун интихоби ҳамаҷониба ва пурмазмун месозад.
Гулҳои ҷовидонӣ чист?
Гулҳои ҷовидонӣ, ки ҳамчун гулҳои ҳифзшуда ё хушк маълуманд, гулҳои табиӣ мебошанд, ки барои дароз кардани умри худ аз раванди нигоҳдорӣ гузаштаанд. Ин раванд тоза кардани намиро аз гулҳо ва иваз кардани он бо маҳлули консервативӣ, ба монанди глицерин ё силикагельро дар бар мегирад, то шакл, ранг ва сохтори онҳоро нигоҳ дорад.
Дар натиҷа як ороиши гули дарозмуддат аст, ки зебоии гулҳои тару тозаро барои муддати тӯлонӣ, аксар вақт якчанд моҳ ё ҳатто солҳо нигоҳ медорад. Гулҳои ҷовидонӣ барои мақсадҳои ороишӣ маъмуланд, зеро онҳо роҳи лаззат бурдан аз зебоии гулҳоро бидуни нигоҳубини мунтазам ё ивазкуниро фароҳам меоранд.
Ин гулҳои ҳифзшударо бо роҳҳои гуногун истифода бурдан мумкин аст, аз ҷумла ороишоти гул, гулдастаҳо ва намоишҳои ороишӣ. Онҳо аксар вақт барои мавридҳои махсус, ороиши хона ва ҳамчун тӯҳфаҳои сентименталӣ аз сабаби табиати устувор ва қобилияти бедор кардани зебоии гулҳои тару тоза бо мурури замон интихоб карда мешаванд.
Афзалиятҳои гулҳои ҷовидона
Бартариҳои гулҳои абадӣ, ки ҳамчун гулҳои ҳифзшуда ё хушк маълуманд, инҳоянд:
Дар маҷмӯъ, бартариҳои гулҳои ҷовидона онҳоро як интихоби маъмул барои ороишоти дарозмуддат, нигоҳдории кам ва бисёрҷонибаи гулҳо барои мавридҳо ва танзимоти гуногун месозад.